تحلیلی بر گذشته، حال و آینده ورزش کیش(زیبا)؛ از دوران طلایی افشارزاده تا چالش‌های مدیریتی امروز
منبع -مسعود جهان تیغی
جزیره کیش سال‌هاست که علاوه بر جایگاه گردشگری، در عرصه ورزش نیز نامی شناخته‌شده در کشور و منطقه به شمار می‌رود. اما در سال‌های اخیر، مجموعه‌ای از چالش‌های مدیریتی و ساختاری باعث شده تا ظرفیت‌های بزرگ این جزیره در حوزه ورزش کمتر از آنچه باید و شاید به‌کار گرفته شود. ورزش کیش از اوایل دهه […]
جزیره کیش سال‌هاست که علاوه بر جایگاه گردشگری، در عرصه ورزش نیز نامی شناخته‌شده در کشور و منطقه به شمار می‌رود. اما در سال‌های اخیر، مجموعه‌ای از چالش‌های مدیریتی و ساختاری باعث شده تا ظرفیت‌های بزرگ این جزیره در حوزه ورزش کمتر از آنچه باید و شاید به‌کار گرفته شود.
ورزش کیش از اوایل دهه ۱۳۷۰ مسیر رشد و سازماندهی خود را آغاز کرد. در آن دوران، حضور چهره‌هایی چون بهرام افشارزاده ـ مدیر باتجربه و دبیرکل سابق کمیته ملی المپیک ـ نقش مهمی در شکل‌گیری ساختار حرفه‌ای ورزش در منطقه داشت. افشارزاده با ایجاد ارتباط بین هیئت‌های ورزشی و فدراسیون‌های ملی، زمینه‌ای فراهم کرد تا کیش به پایگاه رسمی برگزاری اردوها و مسابقات ملی تبدیل شود؛ جایگاهی که امروز نیز بسیاری از ورزشکاران کشور آن را بهترین مقصد تمرینی می‌دانند.
در دهه‌های گذشته، جزیره کیش میزبان ده‌ها رویداد بین‌المللی در رشته‌های متنوعی چون تنیس، غواصی، کاراته، تکواندو، فوتبال ساحلی، بدنسازی و بوکس حرفه‌ای بوده است. این جزیره در سال‌های اخیر توانسته است به یکی از مقاصد اصلی گردشگری ورزشی ایران تبدیل شود و از زیرساخت‌هایی بهره‌مند گردد که در بسیاری از شهرهای کشور بی‌نظیر است. همچنین ورزشکاران بومی جزیره نیز در رشته‌هایی همچون شنا، پدل‌برد، دوومیدانی، تنیس، اسکواش، شطرنج، ورزش‌های رزمی و بسیاری از رشته ها، افتخارات متعددی در سطح کشور کسب کرده‌اند.
یکی از بزرگ‌ترین ضربات به بدنه ورزش کیش در سال‌های اخیر، حذف حق رأی هیئت‌های ورزشی کیش از مجامع فدراسیون‌های ملی بوده است. این تصمیم با وجود تکذیب مدیران وقت، عملاً ورزش کیش را از فرآیند تصمیم‌سازی در سطح ملی کنار گذاشته و موجب دلسردی فعالان و پیشکسوتان ورزشی شده است. به گفته کارشناسان، این اقدام با فلسفه وجودی مناطق آزاد در تضاد است؛ مناطقی که باید پیش‌قراول توسعه باشند، نه قربانی تمرکزگرایی.
در کنار چالش‌های ساختاری، ورود افراد غیرورزشی به مدیریت و اداره برخی هیئت‌های ورزشی کیش نیز به معضلی جدی تبدیل شده است. در مواردی، افرادی بدون سابقه و تجربه ورزشی صرفاً بر اساس ارتباطات اداری یا ملاحظات شخصی، در رأس و بدنه هیئت‌ها قرار گرفته‌اند؛ موضوعی که به گفته فعالان ورزشی، موجب بی‌انگیزگی و رکود در فعالیت‌های ورزشی شده است. پیشکسوتان و قهرمانان واقعی کیش بارها خواستار بازگشت مدیریت ورزش به دست اهل ورزش شده‌اند.
با وجود تمام چالش‌ها، ورزش کیش همچنان از ظرفیت‌های فوق‌العاده‌ای برخوردار است. موقعیت جغرافیایی، آب‌و‌هوای مطلوب، امکانات اقامتی، سالن‌های مجهز و استادیوم‌های استاندارد، همگی شرایطی فراهم کرده‌اند که کیش بتواند به مرکز اردوهای ملی و مسابقات بین‌المللی تبدیل شود. این جزیره توان بالقوه دارد که به هاب ورزش حرفه‌ای ایران تبدیل گردد، به شرط آنکه تصمیم‌گیران از نگاه صرفاً تبلیغاتی فاصله بگیرند و به‌سوی توسعه واقعی حرکت کنند.
کمبود منابع مالی و فقدان حمایت مؤثر از ورزشکاران بومی، از مهم‌ترین دغدغه‌های فعلی ورزش کیش است. ورزشکاران جوانی که استعداد بالایی دارند، اغلب به دلیل نداشتن مربی متخصص، هزینه‌های تمرین یا اعزام، از ادامه مسیر باز می‌مانند. کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که با تشکیل صندوق حمایت از ورزشکاران کیش و برنامه‌ریزی هدفمند، این استعدادها حفظ و تقویت شوند تا به سرمایه‌ای برای آینده جزیره تبدیل گردند.
زیرساخت‌های کیش از جمله هتل‌ها، پروازهای منظم، امنیت بالا و امکانات مدرن ورزشی، آن را به یکی از بهترین گزینه‌ها برای میزبانی مسابقات ملی و بین‌المللی تبدیل کرده است. در صورت هم‌افزایی میان فدراسیون‌ها و سازمان منطقه آزاد کیش، می‌توان شاهد شکل‌گیری رویدادهای دائمی بین‌المللی در این جزیره بود؛ رویدادهایی که نه‌تنها موجب رونق اقتصادی، بلکه باعث ارتقای اعتبار ورزشی و فرهنگی ایران در سطح جهانی می‌شوند.
ورزش کیش امروز در تقاطع دو مسیر ایستاده است: ظرفیت‌های بزرگ و مدیریت‌های کوچک. اگر نگاه تصمیم‌گیران از سطح تبلیغات به عمق توسعه تغییر کند، اگر ورزش به اهلش سپرده شود و اگر از استعدادهای بومی حمایت واقعی صورت گیرد، آنگاه می‌توان گفت:
کیش نه فقط مقصد گردشگری، بلکه پایتخت ورزش حرفه‌ای ایران خواهد بود.
مجموعه تجاری تفریحی میکامال کیش(زیبا)